Coś dla miłośników jagnięciny  i tych którym nie przeszkadza zapach tego mięska bo jest nieco specyficzny… jednak wynagradza smakiem. Tej suszonej już nie trzeba przyprawiać, przy świeżej odpada etap „nocnego moczenia”.

W Norwegii tradycyjne świąteczne danie, ponoć zepchnięte na drugie miejsce przez  ribbe – żeberka wieprzowe.

• kilogram suszonych, solonych żeberek jagnięcych … ew. świeżych

Mięso zalać wodą, przykryć i zostawić na noc.

Rano wylać wodę, zalać świeżą i odstawić na godzinkę.  W tym czasie wypić dobrą kawę i  przyszykować spory garnek do gotowania mięsa na parze. Gotujemy na parze, najlepiej na brzozowych patyczkach,  do miękkości, aż mięso zacznie odchodzić od kości, trochę to potrwa w zależności od wielkości kawałków, minimum godzinę.

Po ugotowaniu przekładamy do brytfanki lekko skropionej olejem i pieczemy żeberka około pół godziny. Możemy zostaw kilka łyżek wody  z duszenia żeberek i dodać do purre z brukwi.

Podajemy z ziemniakami z wody i gotowaną, tłuczoną brukwią z marchewką.

Szkoda, że tak trudno dostać jagnięcinę, już nie mówiąc o suszonej.